ciddi ciddi bu soruyu soran ve gayet net bir şekilde olumlu yanıt almayı güden insanlara şaşırıyorum.
özlem öyle sipariş üstüne demlenen bir şey değil. vakit lazım. samimiyet lazım. cefa lazım.
özleyecek olan zaten özler. özlemeyen birine de bu soruyu sorarak "beni özlemiş olman lazım?" dayatması yapılması, trump'ın radikal islam'ı benimsemesi kadar abes kaçmakta.
bırak özlemesin. şairin dediği gibi; yani sen elmayı seviyorsun diye elma da seni sevmek zorunda mı?
sizi gerçekten özleyen birisi zaten en uygun fırsatta özlemini belli etmek için bir yol yordam bulur. uzun bir süreden sonra uğradığımız anne evinde en sevdiğimiz yemeklerin yapılmış olmasıdır özlemin eyleme dökülüşü. ya da bizden uzak ve bizi seven bir ufaklığın henüz yeni tanıştığı pastel boyalarıyla bizi çizmesidir özlemin kağıda aktarımı.
böylelerine -gerçekten- kaç defa sordunuz "beni özledin mi?" sorusunu. sormazsınız. sormaya gerek kalmaz çünkü. neredeyse tüm duyu organlarınızla hissedersiniz özlenildiğinizi.
bırakın arayış içinde olmayı. maymun iştahlı olmanın alemi yok. istediğiniz kişilerden özlenildiğinizi işitmeye ihtiyacınız yok. bekleyin. sizi gerçekten özleyen birisinin, artık içinde taşıyamayacağı kadar "sizsizlik" ile dolmuş olarak size ulaşacağı o anı bekleyin.
o an öyle bir an ki; değil özlenilmeyen geçmiş günlere, özlenilmeyen bir ömüre bedeldir..
not: gün geçtikçe elimizdeki değerler üzerine şükür etmeyi bilmez oluyoruz. bir başka şairin dediği gibi; göremez olduk nice güzellikleri.. işte tüm bu safsatalar hep o yüzden. kendimizi önemli sanışımız, ayrıcalıklı olduğumuz yanılgısı ve dahası.. -
(#2158315)